Mały wielki Kapturek

"Czerwony Kapturek" według pomysłu Jerzego Jana Połońskiego podobał się dzięki dowcipnemu tekstowi łączącemu pierwowzór braci Grimm, wstawki z innych bajek kołatających się po głowie małym i dużym, sentencji i przestróg, dowcipnej przez podobny kolaż muzyce (Michał Kowalczyk), zastanawiającej scenografii i kostiumom. I pewnie każdy według własnych wyobrażeń i oczekiwań poprawiłby coś (ja widziałabym lalki o 15 cm większe, bardziej wyraziste, mocniej narysowane - jak choćby Gajowy) , to spektakl okazał się na wyraz zabawny.

Aktorzy świetnie znaleźli się w niestandardowo potraktowanych rolach. Anna Golonka jako Kapturek zupełnie zniknęła za postacią lalki, cała stała się lalką, i o to przecież chodzi. Podobną realizację widzieliśmy w lalkowym spektaklu dla dorosłych widzów wrocławskiej lalkarki Agaty Kucińskiej pt. "Żywoty świętych osiedlowych". Kiedy lalkarz zrasta się ze swoją laką, wtedy jest wiarygodny. Podobnie pozostali aktorzy: Sylwia Nowak w roli Babci i Baby Jagi oraz Jakub Grzybek jako m. in. Stary Niedźwiedź i Wilk oraz Paweł Pawlik jako m. in. Gajowy bardzo podobali się, byli intrygujący.